Uzun bir aradan sonra sizin de orada olduğunuzu
varsayarak ben,bugün yeniden aranızdayım.Bu dönüş yazımın başlığı
ilkbahar,piknik,papatyalar olabilirdi..Ama olmadı.
Günlerden Salı..Akşamın karanlık yüzünü gösterdiği şu vakitte,bir yerlerde
kimileri bağırarak konuşuyor,kimileri ilk
sigarasına başlıyor.Kimileri ilk düşüşünü yaşıyor,kimileri mutluluktan
uçuyor.Kimileri zor yollara çıkıyor,kimileri ilk yokuşta yanındakinin elini
bırakıyor.Kimileri geceleri uyuyamıyor,kimileri renkli rüyalar görüyor.Kimileri
çok özlüyor,kimileri bilmem kaçıncı sigarasını içiyor.Kimileri plansız
karşılaşmalar yaşıyor,kimileri çıkmaz sokak..
Kimileri bir
şehri yakmak istiyor,kimileri merdivenleri üçer beşer çıkıyor.Kimileri küçük
şeylerle mutlu olmayı bilmiyor,kimileri tarifsiz mutsuzluğunu
uyuşturuyor.Kimileri geriye dönüş kapılarını kapatıyor,kimileri bir şans daha
veriyor. Şuanda, şimdi.Kimileri birinin yüz hatlarını en ince ayrıntısına kadar
ezberliyor,kimileri büyük yangınlara koşuyor.Kimileri bilmediği yollarda yürüyor,kimileri
evinden çıkmıyor..
Ben ise kafamda tıkırtılarla bir akşamüstü bir otobüs terminalinde yorulmaları düşünüyorum.Sonra sokak köpeklerini,gitmenin acısının ölmekten daha zor olabileceğini, bu günlerin de bir güzelliği olduğunu,birini kırık bırakmayı,mühim insanları.Mühim insanlar incinmemeli..Partir, c'est mourir un peu dizesinin ağırlığını,uzun uzun,kıpırdamayan ve aynı yöne bakan telefon kulübelerini düşünüyorum.”Annesini gökyüzüne gömemeyeceğini öğrenen kuşların hüznünü”Bu ne demek biliyor musunuz?Bu çok şey demek..Pişmanlığı ve geç kalmışlığı düşünüyorum.Frida geliyor aklıma,nedensiz üzülüyorum.Saçlarımı örüyorum,dudaklarımı kızartıyorum,aklımın bir köşesinde anlatılacaklar listesi hazırlıyorum.Kapıya mor gülücükler asıyorum.Devrik cümleler kuruyorum.Atlara ve uzaklıklara hayran kalıyorum..Sonra annem geliyor aklıma, annemi çok seviyorum..
Peki siz hanKİMİzsiniz?
Bu arada Fuat Güner de Yalnızlık Ömür Boyu diyor. Ne dersiniz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder